Głównymi praktyki poprawiającymi kulturę gleby i budującymi jej strukturę są: zmianowanie, międzyplony, symbiotyczne powiązania, nawozy organiczne oraz głębokie spulchnianie i płytkie odwracanie gleby. Zabiegi te pobudzają makro i mikrofaunę oraz florę glebową poprawia strukturę i formowanie się gleby, kreując bardziej stabilny system.
Długość okresu, podczas którego gleba wystawiona jest na bezpośrednie działanie czynników erodujących (wiatr, woda, temperatura) jest obniżona, różnorodność biologiczna gleby wzrasta, i ograniczone są straty składników pokarmowych. Pomagając to utrzymać i poprawić żyzność gleby.
Składniki pokarmowe, wyprowadzane z pola wraz z plonem są zwykle rekompensowane przez odnawialne zasoby, pochodzące z gospodarstwa, jednak czasami wskazane jest uzupełnienie zasobności ziemi w potas, fosfor, magnez i mikroelementy, pochodzące ze źródeł spoza gospodarstwa. W tym celu stosuje się zwykle kopaliny pochodzenia naturalnego.