|
Synonimy:
|
Kalwila Letnia Fraasa, Fraas Sommerkalvill, Weißer Sommerkalvill, Sommerkalvill
|
Pochodzenie:
|
Odmiana niemiecka, otrzymana przez D. Grassa w I połowie XIX wieku, wprowadzona do uprawy głównie w rejonie Saksonii i Dolnego Ślaska. W Polsce, w dwudziestoleciu międzywojennym polecana do uprawy w rejonie Pomorza. Później spotykana jedynie w starych sadach.
|
Drzewo/Wzrost:
|
Drzewo rośnie średnio silnie, tworząc rozłożyste i rozgałęzione korony
|
Zapylacze:
|
|
Owocowanie:
|
Drzewo wchodzi w okres owocowania średnio wcześnie, owocuje obficie, przemiennie
|
Owoc kształt, wielkość, wybarwienie:
|
Średniej wielkości lub duży, kulistostożkowaty, wyrównany, lekko żebrowany. Skórka delikatna, gładka, sucha, bez nalotu woskowego, białozielona, pokryta na niewielkiej powierzchni od strony nasłonecznionej buraczkowym, średnio intensywnym, paskowanomarmurkowym rumieńcem.
|
Owoc – miąższ:
|
zielonkawy, dość soczysty, drobnoziarnisty, kruchy, kwaskowato-słodki, soczysty, o różanym zapachu, średnio smaczny
|
Dojrzałość zbiorcza:
|
Pierwsza połowa sierpnia
|
Przeznaczenie:
|
Letnia, deserowa odmiana jabłoni, zalecana obecnie jedynie do uprawy amatorskiej. Owoce nadają się do bezpośredniego, szybkiego spożycia.
|
Podatność na choroby:
|
Parch jabłoni – mała do średniej; mączniak, choroby kory i drewna – średnia
|
Wytrzymałość na mróz:
|
Średnia
|
Podkładka:
|
MM 106
|
Status EKO:
|
produkt rolnictwa ekologicznego, CAC
|
|